1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1468
Okunma
Suların koynuna uzanmış mehtâp,
Deniz uyur, kıyı uyur, kum uyur.
Rüzgarını çekmiş çoktan ızdırap,
Şamdan uyur, alev uyur, mum uyur.
İlk akşamdan kalma sesler dinince,
Yorulmuş gözlere uyku inince,
Bir hayâle dalar alem her gece,
Zaman uyur, devran uyur, dem uyur.
Bir buse koparır bülbül gülünden,
Hasret dinler ateş kızıl külünden,
İçli bir şarkıyı söyler gönülden,
Rüzgar uyur, bulut uyur, nem uyur.
Son gemi kaybolur son ufuklarda,
Son bir fasıl çalan sarhoş sularda,
Kollarını ufka doğru salar da,
Dağlar uyur, orman uyur, çam uyur.
Bir buket güzellik doğar inceden,
Yayılır cihana mahmur geceden,
Yedi iklim dünya açar gülceden,
Bu sonsuz esrara dalan kim uyur?
İbrahim vedat çarpar
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz