Aslında hayat,
Var ile yok arasında
İçinde bulunduğumuz bir araçtan ibaret.
Ve ne güzeldir
Koyulan kuralların yüceliğine
Boyun eğmek.


Nefsin ağır bastığı hallerde bile
Yolun sonuna kadar
Kazasız ve belasız
Ak alınla gelebilmek.


Yaşam,
Bir kelebeğin ömrü kadar kısa
Ve dört mevsim kadar uzun.


Kalp ne büyülü bir organ,
Atışlarıyla çoğalıyor
Nefes almak.
Ve yaşarken kalbi öldürmek
Ölümün en önemli parçası.
Nefes alan birisinin
İşte tam da ölüm anı.


İnsanoğlu ne kadar aciz olduğunun
Farkında olmuyor çoğu kez.
Bir hayat kavgasıdır yerli yersiz sürdürülen.
Haksız biçimde
Menfi çıkarlar uğruna
Ve onca aç kula rağmen
Doymayan gözler menfaat yarışında.


Heyhat!
Karnı doyduğu halde
Gözü aç olan varlık sadece insan.
Halbuki karnı doyduktan sonra
Hiçbir şeyi gözetmez bir aslan.


Aklı olan tek varlık insanoğlu
Ve bu cevheri saklı tutan yine insan.
Gelirken bir amaç için geldik
Hangimiz bu görevde tamama erdik?
Giderken hazırlık yapmak gerek
Ebediyete göçmeden önce.
Ne acıdır ki!
Başa ne gelecek kim bilir oraya gidince.


Ki kısa  bir yolculukta bile
Bavul elden düşmezken,
Ebedi yolculuğa eli boş gitmek
ne kadar zordur kim bilir
Ve ne kadar acıdır
Gidilen yerde kalakalmak.


Var ile yok arasında gidip geliyoruz.
Bugün varız,
Belki de yarın yok olacağız.


Öyle var olalım ki
Yokluk boynunu eğsin.

Ve öyle yok olalım ki
Varlığımıza değsin.


Murat Gökçe Karsî
12.07.2016