Sevdam benim
Hayat denen
Yolda yorgunluğun bitmez
Hepsi kırık dökük
Dayanmalısın sımsıkı hayata...

Boyun büken otlarım kucağımda
Susuz yazlarında avunduğum ırmaklarım
Direniyor göğsüm ıslak sabahlarına
Gözlerimi feri söndüğü gece
Kayboluyor hayaller düş tarlalarında...

Gün ışır ve
Uzayan yayla yolları saçlarım
Büklüm büklüm sırma ocağında
Yüzümü Islatan yağmurları görürsün
Hangi durağındayız hayatın
Boş ver belki diğerinde
Bir şans daha deneyelim...

Zamanı değil ki ineceğiz
Kabahat mi mutluluğu arayışım
Sevmek herkesin hakkı değil mi
Ölmek öyle kolay değil
Çekip gitmek bir çırpıda
Yaşamaktı zor olan...

Beklerken umutlarımızı
Hangi duraktı hüznüm
Baykuş bakışlarındaki ellerim
Aşkın pervanelerine takılır durur gözlerim
Ben artık gömdüm yazları
Yorgunluğum sebepsiz değildi...

İşte şiir konuşur bazen
Ellerim dinler, dilim susmaz
Düş vakti şiir olduğunda...

Behçet Bük 1482/10.7.2016