Bizimdir...
Merhaba dostlar..Yaş kemale erince her nedense öncelikle geçmişimize özlem duyarız hepimiz. Bazen duygularımıza ve özlemlerimize sözcü olup, güzel düşünce ve haslet dolu cümleler ile yansıtırız içimizden geçenleri. Geçmişe hepimiz özlem duyuyoruz ve geçmiş günlerimizi gerek insanı gerek doğal ürünleriyle arıyoruz köy hayatımızı. Bazen şimdi köyde olsam neler vermezdim deriz. Bazende arkadaşlarla bir araya gelince başlarız anlatmaya köy özlemimizi içimizden geldiği gibi. Ne kadar hasretim köyümün toprağına,yağmuruna, çimenine deresine dere boyu uzanan kavak ağaçlarına.
Deredeki çakıl taşlarına, pelit kokan dumanına saç üstünde pişen taze mısır ekmeği kokusuna, kapıdaki köpeklerine,ahırdaki ineklerine, her sabah yumurtlayıp etrafı velveleye veren tavuklarına. Köye giderken köyüme yaklaştıkça içimde büyüyen heyecanıma, baba Annemle Annemin bizi kapıda sevinçle karşılayıp sarılmalarına. Arkadaşlarımla dut ağacına salıncak kurup başımız yapraklara değene kadar yükselerek sallanmamıza, dere kenarında top oynamaya arkadaşlarımla böğürtlen toplayıp yemeye herşeyine hasretim köyümün herşeyine. İşte bu duygu ve düşünceler içinde yazmaya çalıştığım BİZİMDİR adlı şiirimi sizlerle paylaşmak istedim umarım beğenerek okursunuz..

Bahtiyar Karakadıoğlu.


BİZİMDİR…
Yıllarca gidip gelmez olsakta
Bu köyde ölenler sağlar bizimdir
Açan güllerini koklamasakta
Şu görünen yollar evler bizimdir

Gönlümüz orada bizler uzakta
Sanki kafesteyiz kaldık tuzakta
Gara üzüm elma toplamasakta
Kütüğü kurumuş pelit bizimdir

Çocukken sallandık ahşap beşikte
Koyun yünlü yatak yastık döşekte
Gidip oturmasakta beğenmesekte
Duvarları yıkık evler bizimdir

Eteğinde yağmur tepesinde kar
Sıcak gönüllerde eriyor buzlar
Su almış çeşmeden gelinler kızlar
Güğümde ibrikte sular bizimdir

Soğuk sularından doldur tasını
Yayık sesi siler kulak pasını
Komşu komşusunun tutar yasını
Yatağında yatan hasta bizimdir

Oturup dinlenirdik kaya başında
Dertlerimiz saklıdır göz yaşımızda
Dünyada kalsakta tek başımıza
Kapıda kurulu sofra bizimdir

Hani nerde girebi kerentu orağın
Çim baylamış yürüdüğün yolların
Bacasından duman tütmez konağın
Duvarında kara taşı bizimdir

Sohbet ettik gelmiş ile geçmişten
Hep çile dinledim köyde kalmıştan
Çare umar olduk ölüp gitmişten
Şu mezarda yatan ölü bizimdir

Okulu bahçesini çalı bürümüş
Ağaçlar kurumuş dalı çürümüş
Gaşı gabanı diken bürümüş
Ağaçta asılı goruk bizimdir

Oturduğum yaşlı çınar gölgesi
Çobanları cahilleri bilgesi
Bitmedi bitmiyor köyün çilesi
Çobanıda cahilide bilgeside bizimdir

Nesilden nesile gider soyumuz
Gün gelirde köye düşer yolumuz
Erene ermişe benzer huyumuz
Erenide ermişide bizimdir

Eksilmez başından sis ile duman
Yağmuru çiğsesi vermezki aman
Ayrılık saati geldiği zaman
Gidenin ardından bakan bizimdir

Bu özlem maziye bu özlem öze
Bu özlem herkeste ne hacet söze
Bir selam gönderdim gönülden size
Selamı verenle alan bizimdir

Ne insanlar kondu senden beslendi
Bahtiyar size gurbet elden seslendi
Duygulandım kirpiklerim ıslandı
Ağlayan gözlerde yaşlar bizimdir..

Bahtiyar Karakadıoğlu
Şubat 2015