GURUR

Feleğin çarkında yoktu ki şansım,
Kader döndü döndü ta çöle attı.
Yârin gururundan ben neler çektim,
Kâlp, vuslat yolunda ne harlar tattı.

Nefes alamadım o hicranıyla,
Kırılgan gönlüme neler etmedi.
Karıştırır oldum günleri ayla,
Ömrüm bitti ama derdim bitmedi.

Gençlik hayla geçti boşu boşuna,
Ne hayali vardı gönlümün, oysa!
Çöktü ihtiyarlık desene şuna,
Ölmeden beni yâr ne olur duysa.

Söyle elâ gözlüm! Gurur niyeydi?
Keşke seni bir yâr diye alaydım,
Bilmem ki güzellik bi sende miydi?
Uzanıp dizinde düşe dalaydım.

Şu endamın kime, bu gurur kime?
’Ne idi ki ninen?’ bir düşünsene!
Baharlar yaşanmış yemin o düne!
Ta ölene kadar aşığım sana.

Gurur bahçesinde biten güllerin,
Gerçekten bir değeri olsaydı eğer,
Şeytan kovulmazdı yüce huzurdan,
Yalvarırım uyan! Bu gurur yeter!

04.07.2016

BEN BİLMEM