Yıllar mı yordu beni, aşk mı yordu, hasret mi?
Gece gündüz koştuğum dizlerim darmadağın.
Yar mı çağırır beni, yol mu, yoksa gurbet mi?
Dönüp baktım ardıma izlerim darmadağın.

Gözlerin gördüğünü anlatırken kelime,
Adı pelesenk oldu benim gönül dilime,
Hangi gözle baktıysam uzaktan sevgilime,
Gördüğüm günden beri gözlerim darmadağın.

Uslanmadı ki gönül, âşık oldu, ses etti;
Yorgun imparatorum aşk yolunda pes etti;
Zaman denen canavar aynalara küs etti;
Yamuk yumuk çizgiler, yüzlerim darmadağın.

Beni şair eyledi düştüğüm kara sevda,
Huzursuz geçer gecem, umut vermezse ferda;
Peltek konuşur kalem, aklı kaldı ya yar da;
Düzgün düşmüyor cümle, sözlerim darmadağın.

Coşari der, hasretin acısı azar azar
Acıtsa da; bu ateş sönmez daha da azar.
Baharın yeşerttiği çiçeği yaz mı bozar,
Ayrılık rüzgârından güzlerim darmadağın.

İbrahim COŞAR