Senden önce gözyaşlarım nehirdi,
Yar aşkına yanmayan ne bilirdi,
Hayat senden önce ve sonraydı,
Bunu gülen gözlerle yaşayan anlardı.

Ne mevsimleri sildim susmalarımda,
Baharlar hiç yoktu lügatımda,
Aşk, mutluluğun ikiz kardeşiymiş,
Bunu sevince anladım gerçekmiş.

Bazen kayboldum Rafet el Romanda,
Seni düşlerken, dalmışken sana,
Bazen İlhan İrem’de buldum seni,
Sana dalmışken kaybettim kendimi.

Yollar dost,sırdaş oldu bana,
Aldı bir bir otobüs yine sana ,
Gidip geldim düşlerim dolu kentlere,
İstanbul derken Karadeniz’den Artvin’e.

Allah sevdiğine bağışlasın derken,
Gözlerine yakalanmaktan kaçarken,
Vazgeçilmez oluşunu benim olacağını,
Ne bilirdim o Eylül akşamını.

Sen kaçak yolcusu kalbimin ,
Sol yanımın inci tanesisin,
İçimde kendini dirilten kadınım,
Kalp atışımı duyar bu kent adım adım.

Turgay Kurtuluş