.
. .
Siyahın Kırmızıya olan tutkusuyla
Yaşamanın adıyla
bir çok defa öldük
Hata öldürdük
Kim kimi öldürdüğü aslında beli değildi
Çünkü biz Bir birimizle savaşan ötekilerdik
Tabi Sadece ölüm bize değildi
Ağaç öldürdük
Irmak doğradık
Suyun yüzünü kana buladık
Aslında biz Doğarken bile kan dökerek dogmuştuk
Her akan kandan
her ölen canlidanda Farkındaydık
Gören gözler duyan kulaklar
Mertebesini yükseltme çabasıyla
kanın siyahına körermişti gözleri
tarihi kanla farkındalık yapma telaşı işlemişti ruhlarına
Sonra
Bir şarkıda
Bir kitapta
Bir yemekte
Ve bir yatakta
Çoğaldıkça ağzaldık
Ve zaman zaman düşündük çok düşündük
Hata zihnimizi neştereyle deştik
Sonucu hep savaşan insandı
yenilende insandı
Sonra
karanlıkları örtündük
Gün yutuk
güneş yedik
topraklar yüreğimize serptik
Kapıları aralayıp
Avazımız çıkana dek
kahkayla göz yaşlarımızı tokuşturduk
Ve yarıda kalan tüm şarkıları kendimize tamamladık.

ümit kaya