Susarak anlattım derdimi.
Gözlerimden akan hüzünle,
Dudağımdan dökülemeyen cümlelerle.
Uzun uzun, dolu dolu anlattım.
Bakışlarımdan anlayanaydı isyanlarım,
Hiç mi biriniz anlayamıyordunuz?
Bakışlarımdaki çaresizliği,
Hiç mi biriniz göremiyordunuz?
Uzunca süre bekledim ben,
Ve baktım herkesin gözünün içine
Sessizce haykırarak.
Kimseler duymadı sessiz haykırışımı,
Kimseler görmedi gözlerimin içine akan göz yaşlarımı.
Ve sonra...
Sonra buldum birini,
Derdimden anlayan, hissettiklerimi hisseden.
Hep bir başkası arayışındayken ben,
Kendimi buldum.
En derinlerimden buldum kendimi,
Sevdiğim şarkının nakaratından,
Sevdiğim elbisenin renginden,
En tozlanmış rafın en tozlu kitabından,
En sevdiğim şiirin en güzel dizesinden,
Uykumun en güzel yerinden,
Gündüzümden gecemden buldum.
Ne kadar geç de olsa,
Ben kendimi en güzel yerimden buldum...