0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
865
Okunma
Serbes’in Behzat’ı,
Kafka’nın Paul’u gibi bezmiştik.
Şiirlerimiz boktan hayatlarımız gibi kafiyesiz,
Biz ise;
Üç beş devrilmiş şişe,
Üç beş kırık hayal,
Üç beş vasat şiirden ibarettik.
Ve de kendi kurduğumuz ütopik Dünya da bile mülteciydik.
Bildiklerimiz zararlı ve tehlikeli,
Bilmediklerimiz ise acıtıyordu.
Bilmediklerimizi acıtıyorduk.
Acıttıklarımız kaldı hep vicdanımızda yük,
Affetsende, boynumuz bükük...
