1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1265
Okunma
Cumbalı evde otururdu
iki göz odasında huzurlu
Birgün kalbine aşk düştü
İşte o zaman sığmadı ne iki göz odaya ne dünyaya
Öyle yaktıki sevda
Isındı yüreğindeki kor ile
Sonu yoktu bilirdi yanmalarının
Mevsim yazmış kışmış farketmezdi
Birgün bir poyraz esti
Yüreği kara kış oldu
Pembe düşlerini simsiyah bir örtü kapladı
Düş bozgunu, iki göz odasına girmişti
Yüreği don mevsimini tanımıştı
Örselendi hayattan
Ve zemheri karanlığına doğru yol aldı
Ne aşk ne yanma ne yaşam kaldı
Kalan tek şey yaraydı...
Asi_
5.0
100% (2)
Cevap Yaz