Gönül;bu gün çok yorgunum.
-Derman mı?
-Kalmadı takatım.
Kelimeler döküldü bitti.
Söz oldu uçtu gitti.
İfadem yetmiyor.
Kalem!
Yazmıyor.
Kurudu mürekkebi.
Defter kalemi istemiyor.
Karalanmak’tan,
Dert ortağı olmaktan yorulmuş.
Yazanlar,çizenler
Ak sayfa bırakmamış.
Anlatamıyorum,
Sana derdimi gönül,
Yazamıyorum.
Derdim bana sığmıyor.
Dağlar kapanıyor üstüme.
Gökyüzünde kapkara bulutlar.
Bahar çiçekleri açmıyor bana,
Rüzgar eser başka başka yöne.
Yağmur ıslatırken toprağı,
Ben hala kuru kalıyorum.
Bu akşam gün batımında,
Ah!Özlemle baktım gönül,
Yarin penceresine.
Bir ışık yoktu.
Fermuarlı perdeler.
Başım öne düştü gönül.
Gözüm karardı birden.
Herkes geçerken serden,
Kalkamadım düştüğüm yerden.
Ey aşk viran yüreğimde yüksün.
Gönül sen kainattan büyüksün.
O kadar genişsin ki,kainat dar,
Ne koysam alıyorsun,sanada sığar.
Aşk,sevgi,özlem,yaşam,ayrılık,
Hasret,ölüm,savaş,barış,
Yalnızlıklar,kalabalıklar,
Bir ben sığmıyorum,birde sevgilim.
Neden gönül neden...
Karagöz-23.05.2016
İzmir