Sırla yüreğimi Usta.
Ten kafesinde ,bir garip canım
Kanımca
Kararım’ca
Sırtımı dayadığım duvar silkindi
Ah bu ,kendime sağırlığım
Sürdü beni cengin ortasına
Oysa
Sırlanmış toprağın ,suyu kadar iknayım
Altı üstü bir cümle tozu
Kaderin , hangi harfine noktayı koyayım

Sırla kapıyı Usta.
Ayaklar yol yürümez
Yürek sırtlamayınca
Hatır bilmez , kesikler içindeyim
Sesim ölsün
Lal olasım var , sabra
Yaraya
Su serpmeyenlerin
Kuraklık doğurduğu gündür
Her nesnenin , insan verir manasını
Rüzgar bile, kendi sonunu düşünür

Sırla gözlerimi Usta.
Su
Ve
Kum ,
Ateşte demlendi
Yürek billur bir camın, yapısı kadar kıymetli
Kanadını
Tamir ettiğim kuşları , hatırla
Kökünden devrilen ağaç bile, gölgesini sahiplendi
Kucaklasın ;
Bırakın beni toprağa !
Dinlensin ruhum
Küstüm , ömrün geri kalanına

Sırla ışığı Usta.
Bana bir şiir miktarı
Nasılsın ? de .
Hira dinginliği düşsün payıma
Gözlerim;
Kadim zamanların
Aşkla bakan kadınlarında aransın
Saba melike’sinden
Züleyha’ya
Köklerine değin işlesin ,kuruyan kainatın
Her yağmur kendine niyâzdır birazda

Şimdi Usta.
Şimdi
Sözlerimi sırla
İncinen gülüşümle
Gökyüzünden düşen her damla ile yarışacağım
Örtün üstümü kuşlar örtün
Birazdan ağlayacağım
/MineKuş/