Düşündükçe

Geçiyorum bu kentin loş ışıklı sokaklarından
geceyi ikiye böldüm, minare gölgelerinde...
mozart ve Beethoven’den müzik sesi duydum
meğer ne çok özlemişim,
ilkyazın ters rüzgârları estikçe içimde
yüzümün şekli değişti, nasıl görmediniz?
sen, çimen nazıyla şafağı emziren sabah.

Baygın baykuşların çağrısıydı,
yüreğimdeki Haziran
hep seni düşündüm, sen yokken
eski tramvay durakları
ellerinde kitaplarıyla liseli kızlar
ağlasam mı gülsem mi.

Düşündükçe,
gözlerimde büyüyor zaman
usumda bir soru işareti
ben mi miydim bir zamanlar
bir vuruşta dağları devirip geçen
içimdeki yangına biraz daha yaklaşıyorum
uçtu gitti içimdeki o çocuksu bahçeler
hiçbirinden fayda yok acılarıma
ah ömrüm, ben hiç bu kadar düşünmemiştim
bana gençliğimi geri ver
o anılardan bir şeyler fısılda kulağıma.

Nuri Dağdelen
11.5.2016