1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2756
Okunma
Öyküme bembeyaz güllerle girdin
Ben bir beyaz gülü bir seni sevdim
Terk ettin beni sen bir akşam üstü
Kanlı kanlı yaşlar döker gözlerim
Garipler gibiyim dolaşıyorum
Bu karanlık şehrin sokaklarında
Ellerim cebimde perişan halde
Yalnız kaldım yine eskisi gibi
Çekilmiyor hayat böyle avare
İster yaşat istersen öldür elinle
Yaşamak istemem ben bu biçimde
Sen yoksan yaşamak haram bu cana
Bir gün olsun gülsün benimde yüzüm
Gitsin artık benden gitsin bu hüzün
Omuzlarımda ki taşınmaz yükün
Taşıyamaz oldum yıkılıyorum
Çok özledim senin gülüşlerini
Yakıyor içimi özlem acısı
Çok garip bir hale döndü öykümüz
Bundan böyle adı gönül ağrısı
Fatma Ayten Özgün
5.0
100% (1)
