ellerimi tutsan diyorum
çok şey mi yani
bir gece bir ışık yaksan
özledim
artık karanlıklara uyanmasam

gecenin en siyahından süzüp bıraktığın bu sensizlik
yakın olan mesafeler
ve bir papatyanın yaprağında ayrılık
sonra
sonrası hep yalnızlık

veremediğim karanfillerin kokusunu çek ciğerlerine
derin bir huzur al
ve ardından sevdanı giydir üzerime
ılık bir tebessüm essin dudaklarından
bu ecele neden uzun uzun ayrılalım vuslattan

gidişlerin kalsın aklımda
hayatıma keskin bir kırmızı çizgi çeken vedaların
ve ellerim
toprağında sıcaklığı bulan
tutmadığın ellerim

ıhlamur ağacım
misketlerim
uçurtmam
çok şey mi yani
ölmeseydi içimde ki çocuk senin ardından

şimdi mühürlenmiş dudaklara kaldı zaman
avaz avaz sessizlik sadece adını haykıran
kurumuş yeşillerim avuçlarım inmez semadan
korkmuyorum
korkmuyor gözlerim
ürkek değil karanlığa bakışlarım
ve artık çok şey benim için
senin ardından
bir sevgili
içine sığdırmak istercesine bana sarılan