bir kelime o kelimenin anlamsızlığı
her haliyle ifade ederken yalnızlığı
çaresiz kalisini ifade etmeye çabalıyor gibiyim..
boşuna bu tüm cirpinmalar boşuna
ne kadar da çabalarsak çabalayalim..
kaderin dediği olacaktı elbette ki.
öyle ya baba biliyorum bu hastalık seni yiyip bitirecek..
ve ben ardından çaresizce usulca ağlamaklı gözyaşları döküp güzel gunlerimizi hatırlamaya koyulacam
biliyorum ki hiç bir şey senin verdiğin sıcaklığı veremeyecek hiçbir şey senin verdiğin tadı veremeyecek baba illa gitmek zorunda mısın
gitmesen olmaz mı
bütün benligimle yalvarıyorum Rabbime seni benden almasın diye daha ben çocuğum ya cocuk duymamam gereken şeyler duyuyorum
gormemem gereken şeyleri goruyorum
hastalığını çaresizliğini bi taraf oluşunu goruyorum
yapma bana bunları Baba sen güçlü Sun asirlik çınar gibiydin
cokusunu izlemek zor geliveriyor valla..
hiç bir çocuk babasını güçsüz gormek ister mi
istemez tabi ki hadi baba kalk ben yanınızdayim de gitme önce mevsimler gitsin yıllar gitsin sonra ben gideyim ama sen benden önce gitme be baba gitme ne olursun gitme ayrılık olmasın kavuşmak olsun bana kizaçagin günlerin olsun ama gitme senin ofkene de kizmana da bagirmana da raziyim yeter ki gitme baba
evet ben bu hayatta en çok seni sevdim
baba
ve ben bunu hiç demezdim bilirsin adetlerimiz böyle batsin bu adetler baba
ben bu hayatta en çok seni sevdim o dimdik duruşunu..
o ağlamaklı bakışını evet baba
herşey bu kadar berbat ken
senin gidişin daha da kötülestirmesin herşeyi
oğlun Ömer den sana baba..