Kalbur benim, elek benim
Şeytan benim, melek benim
Gök, yüzümde; felek benim
Mansur’um, ’’En-el Hak’’ benim!

Parçası bir, bütünü bir
Cüzü ile yekünü bir
Dumanı bir, tütünü bir
Dağlar benim, yalak benim!..

En iyisi, en kötüsü
İçdürtüsü, dışdürtüsü
Sürtüğün en pürtüklüsü
En akil yol yolak benim!..

Yanlışı biz neyleyelim
Gel doğruyu söyleyelim
Akıl, mantık, akl-ı selim
Hem salak hem solak benim!..

Söz dilde ince ustura
Hem güldüre hem küstüre
Yanlışı kökten kestire
Güzel huy tüy ahlâk benim!..

Akıla bir mizan gerek
Hakça yazıp bozan gerek
Aşkla yanan ozan gerek
Gözüm yalap yalap benim!..

Aşk inim inim inletti
Bülbül dilini dinletti
Aktı gözüm serinletti
Çölde yağmur serap benim

Duman bürünü bürünü
Uçtum sürünü sürünü
Her şey bir akıl ürünü
Binbir türlü dolap benim!..

Eğri, doğru, sinüsüyle
Kümülüsü, sirüsüyle
Koyun kuzu sürüsüyle
Celep benim, Calap benim!..

Elmanın iki yarısı
Başımızdadır darısı
Işığı altın sarısı
Gökte dönmedolap benim!..

Güle bakıp küldür diyen
Küle bakıp güldür diyen
Yağmur şimşek gümbürdeyen
Ateşle su, toprak benim!..

Çıktık baştan geldik sona
Soldan bakıp döndük O’na
Sol yanından yana yana
Gel g/özüme bir bak benim!..

Gel kemale er, rüştü gör
Kor alevde Zerdüşt’ü gör
Göze gönle nur düştü gör
’’Kâmil-i Mutlak’’ bedenim


Şaban AKTAŞ
13.06.2016-11.00