0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
953
Okunma
Acılarla boğuşan sevdamı gözyaşlarımla kucaklarken
Gülümsemenin lâl düşleri sessizliğiyle kayboluyorum
Yokluğunla kalbim derin yarıklarla şiddetle çarparken
Tıpkı sohbahar yaprakları gibi tek tek dökülüyorum...
Elvedan bedenimde ölüm gibi acıya yer açarken
Ruhumda pervaneleşen özlemlerin benliğimi yakıyor
Göğüs kafesimin giz yerinde sıcaklığını hissederken
Hayatımın her salisesi yokluğunla yetim kalıyor...
Her sabah senin gül kokunu içime çekerken
Evimizin odaları kış masalı gibi hüzün kokuyor
Hasretinin prangalarıyla kokunla yaşarken
Ebediyen nefesimin her zerresinde var olacaksın..
Mehmet ÖKSÜZ