Sevgi erteleniyorsa bir yerde hata mı aramalı
Yoksa zamanı değil dediğimiz şeyin zamanı
Ne zaman?
Üç beş gün, üç beş ay üç beş yıl?
İnsan beyni öyle tuhaf ki canım
Zamansız yaşamayı sever,
Zamansız mutlu olmayı, hüzünlenmeyi
Ama
"Zamansız bir bekleyiş..."
İnsana verilecek en büyük ceza bu olsa gerek
İnsan ölümü de zamansızdır, yaşaması da
Yine de Hayatın meşgalesinde unutur bunu
Ya unutmasaydı nasıl mutlu olurdu...
Mutluluğu geç tek bir anın bile farkı olur muydu?
...
Zindandaki adam bile cezasının biteceği bir zamanın
Çetelesini tutuyor, her geçen gün için kendine mutluluk çıkarıyor...

Belli bir günün hesabı çabuk görülür, ya belirsiz olanın?

Tüm ömrünü o belirsizlik yer bitirir,
İnsan beyni tuhaf işte, zamanı eğip büküp üstüne çıkmak, onu mutlu ediyor
Ya cezasız mahkumlar, onları ne mutlu etsin
Çetelesiz olanlar, okyanus dalgalarına tutulanlar,
Hangi fırtınadan kurtulmaya çabalasın, niye?

"""
Zamana sıkışıp kalan hayat gam, keder dolsa da
Mutluluğun Çetelesini tutuyor mahkum ömrüm
Ne hoş...
Belirsiz bir zamana sıkıştı kaldı bir yanım
Cenneti de cehennemi de aynı zindan, aynı
Ne hoş!

"""

Belirsizlik geçti içimden,
İçim kaldı son söylediğinden
"bir gün" vazgeçersem
Geçerim ilk ömrümden...

[ hüzünlü zamanlar: zindan yazıları }