Güzel yüzün
Günbatımlarının en güzeli
Nisan yağmurlarının ölüm sessizliği...
Günbatımı ab-ı hayatın son demi,
Gözyaşlarımın son pınarı.
Günbatımı sensiz, günbatımı sessiz.
Kızıllığına kapıldım,
Âşık oldum,
Rüzgarların getirdiği kokuna...
Görmediğim ellerini hissetti,
Saçlarımda...
Ne büyük marifettir dokunamadan sevmek.
Şems’i aşk doğuyordu dünyama
Gün batarken.
Enhar-ı aşk doluyordu gönlüme
Bad-ı safa üflüyordu gözlerin,
Ruhuma...
Ab-ı efsunun bent oldu dû aleme
Bir katre gül düştü leyale
Nefhandan.
Bipayan çehren
Envar oldu subhama
Gül-i sahra doluyor şimdi dünyam düşünle
Sen beni göremezsin yar
Acıların enharında
Günbatımı yalnızlığında.
Sabaha kadar düşünürken seni,
Unuttum gündoğumlarını.
Fark etmeden geçti gitti.
Şimdi bir tek batımları kaldı günlerin,
Leylü nehar batıyor günler
Umutsuzca...