hiçliğin içinde bir sancı
benliğini kemirir durur yorgun deniz
kül rengi hiyeroglifler kalır bozgun tarihten

ağaçlar çiçekte
dağlarda mühürlenmiş yankı
sırtında bebesini taşıyan kadın ağıt ağıt
uzun uzun oku geceleyin
gönderdiğim mektuplarımı
aç sırtını güneşe
hürriyet var belki şehrin kanatlarında
tepeden tırnağa
umutla yollara düşenler için

hiçliğin içinde kutsal ülke neresi
ağıt sesleriyle sessiz bir eylül gecesi
neyi arıyorsun kurşun gibi ağır yaşamlarda
tütün kolonyam bitti
hasretlik türkülerime dokunulmaz
kırlangıç yağmurda umarsız
çiçekli kıyılarda gemicilerin türküsü
bir ömür akıyor enginlerden
avlularda kestane çiçekleri
samanyolunda ölümlü herakles

hiçliğin içinde
hoyrat güller deren yabancı
sana sarmaş dolaş
çırılçıplak baharlar getiriyorum
sunaklarda yıka gözyaşını
ara sokaklarda dolaşan kediler gibi
kirli geçmişim
söyle yabancı
hiçliğin içinde
hangi kuş seyirtti
sözün duvarlarından
nicedir suskun gök adamız