Siyam ikizi adeta; hüzün yağmurumda
Saklı mabedimin asılı rüzgârı,
Devrik gözlerin kim bilir söylenmedik
Hangi makamında saklı dermanı,
Baş tacı bir imgeden
Çıkıp da yola, eremediğim hidayetin.

Devri âlemin pür telaşı,
Takılmışlığın her bir katresi,
Mübarek seyri belli ki
Şu ödenmemiş kefaretin.
Düş yorgunu bir gönle çektiğim atlas yorganı
Ki örselenmiş bir cehalet kadar
Sırrına vakıf olamadığım
En haşmetli seremoni.

Kırık nizamın düşkün kıyılarında
Peşrevi gönülsüz bir tümceden sızan,
Aşkın rotası nasıl nasıl da ayan beyan.
Bir töhmet, bir rivayet;
Düş gezgini bir imgede saklı belki ki
Aklımın ermediği keramet.

Tümden gelen bir niyaz,
Sözlerin düellosu elimde tuttuğum
O görünmez saz;
Yine de dokundukça teline,
Sür-git vazgeçemediğim o istikamette
Nasiplendiğimden de fazlası
Eremezken hüznün sırrına,
Selamını kesen yorgun yüreklerden
Düşen payıma.

Unuttuğumu sandığımdan öte,
Tarifsiz bir acı silsilesi:
Gölgeli gök kubbe, sağdıcım
Hüzün meleğim,
Kırılgan bir yüreğin tam da ortası;
Başucu nöbetlerim,
İsyanlarım, kerametim;
İndinde rahmetin düşkün, pervasız
Düşlerim…

Emsalsiz tümcelerin doğurgan teneffüsüne
Teslim ettiğim yürek sesim:
Bin bir hezeyan mabedin coşkusu,
Kırılgan dalgakıranlar sol yakamda
Biteviye çalan o sessiz şarkı:
İbresi ıssızlığın değil mi ki varlığımın
En derin sancısı…

İndinde belli ki nazenin bir goncanın
Sırasız ölümü yine de kırsalı
Tedirgin imlerin,
Fazlasıyla geçit vermez,
Son sürat gölgelenmekse düşen,
Yüzümden ne gül ne de revnak bir terennüm
Gönülsüz sağdıcım kıblemde nöbette,
Görünmezliğin indinde
Gelmese de iki yakam bir araya.
Sol şeritte bir gölge,
Görmez gözlerim yine de gönlü
Seferber ettiğim hazin bir reçete:
Gök kubbenin bitiminde,
Elinde orak,
Yoklamadan kaçtığım kara melek.

Devrik, katıksız, nazlı vazgeçişler:
Sözsüz bir rabıta,
Teslim olduğum anbean;
Yırtık bir günce,
Sırtımda aşkın cübbesi,
Kayıtsız şartsız teslim olduğum o ritüelde
Görünmez bir siluetim işin aslı:
Sakıncalı imler meyletmiş bir kez,
Aşksızlığın kisvesi
Ve derin bir rehavet konuşlanmışken
Kara yüreklerin çeperinde:
Sevgisizliğin mabedi yine şeytanın tekelinde.

Kaygıların nöbeti saklı tek bir imde:
Kırsalında enginlerin hani o kaybolmuşluğumun
Tek ve en cesur emsalinde;
Bilinmez o göreceli tahakküm,
Topladığım her satırın başında:
Elimde mabet bildiğim kuru bir daldan ibaret iken
Ucu ve yüreği kırık kalem:
Olmazın oluru bir türküde demlenen hicabın sesi,
Görünmez bir meşakkat sığındığım
Gönlün o kopuk tekeri.

Bir milat, bir hezeyan
Yoksa kıyamet alameti mi de
Her günü sığdırdım heybenin en derinine?
Farzı mahal bin bir umudu yâd edip
Gecenin kör vakti,
Şafağa ermezden evvel kâinat,
Hangi rabıtada saklı ise görünmezliğin kerameti,
Yine de asılı kaldığım o ucu kırık salıncak.
Başım göğe erecek belki de
Attığım her çığlıkta,
Duyulmasa da dert değil
Hem belli mi olur,
Alıp başımı giderim mutluluk ülkesine.

Uzağındayım alabildiğine,
Çok uzağımda saklı onca şarkının
Hangi kayıp güftesi ise saklı tuttuğum
Aşkın rahmeti yine ve yeniden, demek kadar
Beyhude olsa da kayıp gidiversem
Kırpık bir yıldızın peşine.

Pejmürde bir külfet benimki:
Rotasını yitirmiş hangi gemiyse,
Elimde bir sancak hem de diktiğim gök kubbede
Ve sağımda solumda gönüllü neferlerim,
Başucumda annemin şefkati,
Kapıp da koyuverdiğim en hüzünlü serzenişte
Varsın olsun yaşlar en sefil yoldaş,
Yeter ki çıkmasam yoldan,
Soluk bir gülden medet umarken
Her dokunuşum bir hezeyan
Ve her vazgeçişim ödediğim kefareti
Hayat denen imgenin
Pür-telaş coşkusuna katık yapmışken yürek sesimi
Duyulmasa da indinde şu evrenin.

O derin tezahürü,
Yeknesak bir cümleden medet umduğum:
Aldığım her yaş’ın devingen tabiatı;
Soluk bir rütbe sol yakamda,
Sağdan sola bir bilmece olduğu nasıl da bariz,
En ağır külfet,
Bir imgenin mahreminden türettiğim
Bitimsiz iç sesim.