Gülüşenim sen
iki bin on beş sonbaharı
yüreğimi deli mavi aşkınla dağladıktan sonra
her sabah
içimde özlemin şafakları çıngı çıngı sensizliği
tan misali doğuruyordu gözlerime
deli mavi aşkımızın kucağına sığındım ben hep
hasret şarkıları mırıldanarak
sana ulaşmak umudu
hep kaf dağınn arkasına saklanıyordu
tarih boyunca
o kuytu belenlerde aşka karşı gölgelerin ordularının
aşıkların gözlerinden özgürlüğe akan
deli mavi nehirlere pusuları vardı
aşkın hep mağlup olduğu
aşk meydan savaşları yaşanmıştı bu belenlerde
güya

oysa
tarihin en büyük yalanıydı bu
gerçek aşk asla yenilmezdi
gerçek aşk asla diz çökmezdi
Allahın
aşıklara lütfuydu bu
aşıkların tek suçu sevmekti
sevmek dünyada suç
Allah nezdinde erdemdi

aşıklar dünyayı terk ederken
dünya elbiselerini çıkarırlar
kendilerine öldü diyen
aşka karşı zavallılara
gülümseyerek
aşkı yaşamaya çekip giderler
terki diyar ederler dünyayı