Boyanır dünyanın hülyasıyla gözüm
Nefsimde dizgin yok, tutmaz gem beni.
Zaman zaman O’ na uğrasa özüm
Elimden kaçar hep bulmaz dem beni.

Ne için gelmiştir neyi fikreder
Ne ibadet eder ne de zikreder
Sorgusuz sualsiz dile hükmeder
Yakamı bırakmaz yutar zem beni.

Say ki zift doldurmuş, kalbim hep kurum
Abdest ile hergün bedeni yurum
Anlamadım nasıl oldu bu durum?
Dilimi bağlasam bulur kem beni.

Sanki sıratımı süratle geçtim
Cennet tarlasında ektiğim biçtim!
Rehavet kadehinden bâde mi içtim?
Kaygısız, kasvetsiz tutar rem beni.

İçimi dışıma çevirip çatar
Uğraksız, yolsuz bir, kervana katar
Masum iken beni meczuptan satar
Sinsice öldürür, kanda sem beni.

Soyumda sopumda müslüman geni
Didikleyip durdum hergün ben beni
Nefsimin elinden kurtar Sen beni
Çürümüş her yanım sarmış nem beni.

Muhasebe çetin erimez taşım
Yetsin bu işkence yetsin telaşım
Nur yüzlü bir tende yayılsın kaşım
Bir zikirli dile hapset fem beni

Cennet-i âlâda gördüğüm pınar
Arama nefsimle ördüğüm duvar
Pervane misali dönerek yanar
Yansa da aşkına, düçar şem beni

Dilden kalbe düşsün yoğrulsun şükür
Gündüzden geceye gark olsun zikir
Sen’i aramaya çıksın şu fikir
Şeb-i Aruz aşkı etsin cem beni.

Hakk rızası için ölenden eyle
Son nefeste dili dönenden eyle
Ölümlerden ibret alandan eyle
Şeytanın elinde etme yem beni.

Ezanlar okunur elim semada
Yer bırakma nolur figan feryada
Tek duam cennetin ile ukbada
Gölgende dinlendir gülle Sen beni.

Ülkü KARA
29 mayıs 2016
Bursa




Zem: Bir kimsenin aleyhine konuşma, çekiştirme, kötüleme
Rem: deliksiz uyku
Sem: zehir
Şem: mum
Fem: ağız,dudak
Meczup: suçlu
Düçar: müptela, tutkulu aşık