kaderim de seni tanımakta varmış
olurken tüm güzellikler bana yabancı
ne eylersin gönül bu sabahın akşamı
alsa da beni benden yarınların kaygısı...

gözlerim yolda kalmasınlar da ne yapsınlar
hasretin goncası ölüm kokusu gibi
bırakmıyan ellerim var bulutlara uzanan
bu ne yakınlığın ne de uzaklığın ifadesi...

hayatın çekmecesine girmişim bir kere
unutmaya yüz tutmuş olsa da zaman
neylesin bu da bir can ömre ziyan
ne çeken var içinden ne de çıkaran...

yaz bir daha yaz belki de ben bunu hak ettim
dermansız derdin de bir yüz ölçümü varmış
ne eni belli ne de uzunluğu sonsuzluğa mahsus
hiç arama beni bendeniz sensizlikte mapus...

niyazlarım kurşunsuz bir silaha benzer
maviler ağlıyor hüzünleri göz yaşları
belki sen de sanıyorsun yağmurun damlaları
tutmak mümkün mü ki bunlar bulutların sancısı...

(Berlin,28.05.2016)

Talat Özgen