Nat-ı Şerif

Kaç pişmanlığın,kaçıncı yalnızlığımsın
Yorgun bekleyişlerimin, kaçıncı durağısın
Hangi sabahın vazgeçilmez güneşisin
Farketmediğim kaçıncı unutkanlığımsın

Kaç mısraya sığdırmam gerek gözlerini
Güvercinler bile bulamadı,kaybetti izini
Adım adım takip etsemde nefesini
Bulamadığım soluksuz hayalimsin

Umutlar bağladım hurma dallarına
Bir kez bile dokunamadım saçlarına
Sabırla yürüdüm,düştüm yollarına
Zindanda beklediğim fermanımsın

Aç kalmış susuz kalmış bedenimi
Kim anlatayım dermansız dertlerimi
Örtü diye serdiğim beyaz kefenimi
Toprağa gömdüğüm amellerimsin

Kaç acı yaşandı kimbilir senden sonra
Kaç evliya geldi geçti,düşmediler inkara
Seni bir kez bile görmeyen fakir fukara
Zengilikle satın almadığım hediyemsin

Yüreğim perişan sanki mahşer yeri
Sorguya çekileçek ellerinde defterleri
Sen görmek nasip olurmu ey Hazretleri
Yetişip sarılamadığım gözbebeğimsin

Kaç kere sorsam cevap verirlermi
Mağarada saklandın görmedilermi
Sırdaşın kardeşin Ebubekirlemi
Yanında can bulan efendimsin

Uhuda bağırsam tepeler inler
Sesime ses verir duaya durur eller
Hakikaten niye indi o askerler
Sözünde emin olan komutanımsın

Yar yüreğimi aç bak kirlerim aksın
Şiirlere döksem seni sığmazsın
İnsanlığa gelmiş emin insansın
Beni ağlatan veda hutbemsin

Sonunda geldim durdum divana
Bağladım elimi bakamadım sana
Kevserden içebilseydim kanakana
Ümitle beklediğim şefaatimsin

Naati Şerif....

Yazan: Slmkçr