İşçinin günlüğü (3)

Bir yıl daha geçti
Orman bakışlı gözlerini görmeyeli güneşte
Dalmayalı derinliğine
Kaybolmayalı yapraklarının arasında usulca
Ve hırçın bir deniz gibi
Dalga dalga sarılıp
Sırılsıklam ıslanmayalı birlikte
Ve doyasıya öpmeyeli deniz kıyısı dudaklarını senin…

Bir yıl daha geçti
Tanklar, toplar
Yıkıntılarda yankılanan kurşun sesleri
Can havliyle sığındığımız delik deşik bir duvar
Kör kurşun/ sağır sessizlik/ dili tutulan nefes
Metal bir gökyüzü
Ve çelik kuşların ağzından yağan bombalar arasında…

Çığlıklar, hıçkırıklar
Yüreğimizi çatlatan ve içimizde dörtnala koşan korku
Dökülen kan
Yaralı bir yaşam ve ölümlerle burun buruna…

-Kadınların koynunda ölü çocuklar
Çocukların elinde yanan/ kül olan uçurtmalar-
Yüreğimizde zonklayıp duran aşk
Yüreğimizde kederli bir yaşam sevinci
Yanık ezgiler
Ahlar…
Ve umut yüklü türkülerle kucak kucağa…

Açlığın
Yokluğun
Yoksulluğun…
Yakılıp yıkılan şehirlerin
Sokaklarda kol gezen ölümlerin
Karanlığın…
Her silah sesinde amansızca vurulduğum
Ve oluk oluk kanadığım savaşların
Ve tanrıların savaşlara kurban olarak adadığı
Kadın ve çocukların üzerinden
Bir yıl daha geçti sevgilim
Bir yıl daha geçti;
Yağan kar taneciklerini kana bulayan…

Bir yıl daha geçti
Sensiz
Uykusuz
Aç ve susuz
Elektriğin içimizden bir nehir gibi akıp geçtiği
Ve işkencenin derin sularında vurgunlar yediğimiz…

Harcını gül ve güneşle kararak
Gülüşünden sığınaklar yaptığım
Acımı sevdan ile
Hasretimi düş ile bastırdığım
Ve senin o muhteşem gün ışığı gözlerinle
Işıl ışıl ışıdığım zindanlardan
Çığlık kokan bedenimden
Ve mahpushanelerinden memleketimin…

Bir yıl daha geçti sevgilim
Sen yüreğime düştün düşeli
Seni bir dağ
Bir gül
Bir karanfil
Gün ışığı çiseleyen ılık bir sabah
Sarı sıcak yağan güneş
Ve bir sevda şarkısı kadar
Yana yakıla sevmemin üzerinden…

Aralık 1988 (PTT şantiyesi) Terme/ Samsun