Her şey
Ama her şey senin içindi sevgili…
Ayrılığın atkısı dolandı boynuma, kesildi nefesim!
Dur! Sen kal gitme…
Sen Gidersen yıkılır bu şehir
Gitme ne olur?
Sen gidersen eğer
Kendi kalabalığımda yapayalnız kalır hiç olurum…

Dur! Sen kal gitme…
Gidersen koca şehrin kalabalık sokaklarında
Sensiz yapayalnız kalırım
Gidersen kapatırım kendimi küf kokulu odama
Yokluğunda yumrukladığım duvarlarda avutamaz beni?
Bırakma beni zifiri karanlıklarda
Alışkın değilim uykusuz sabahlarda sensiz uyanmaya
Dur! Sen kal gitme tek umudum...

Dur! Sen kal gitme…
Sensiz bir ayağım çukurda
Bir yarım yar’ın kıyısında
Yalnız bırakma beni uçurumlarda esen rüzgârlarda
Gönül tarlama ektiğim umutlarımı çiğneyip de geçme…

Dur! Sen kal gitme…
Yıllarca gözyaşlarımı içime akıttım
Varlığınla mutluluğu yakalamışken
Zifiri karanlık binmesin üzerime
Baharın koynunda uyandım
Karanlıklarda kapanmasın gözlerim

Dur! Sen kal gitme yürek sızım
Düş mavisi umutlarımı yok etme
Gidersen
İsyanlara bayrak açar yaralı yüreğim
Gözlerim tozlu yollarda kalmasın
Sigara tabakamdan biraz tütün
Yüreğimden biraz hüzün
Alır harmanlarım
Acılarımı unutmak için
Nefes nefes seni çekerim içime
Dayanamam gidişine
Dur! Sen kal gitme yürek sızım…

Dur! Gitme kal benimle
Sen benim günahlarıma sevap saydığım
Fani dünyada ki sınavımsın
Hangi yürek dayanabilir sevgisizliğe
İçimde dertler derya olur
Yüreğimde kabuk bağlar
Hazan mevsimi uğramasın gönül tarlama
Gitme kal benimle yüreğim karalar bağlamasın…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
03.01.2016