kulların güldüğü yerde
Asla cehennem azabı olmazmış
sorgusuz geçen zamanın
girdabında saatler durmazmış

şimdi neyleyim sensiz dünyayı
şimdi neyleyim yarım yamalak yaşamayı
şu yorgun gönlümün meşakkatinde
ben alıştım coktan beri çilelerle yoğrulmayı

mahşere kadar sürecek bildiğim
o aşkın yıkıldı bak tabuları
sevgisiz kalan şu alem de
çoktan yara aldı o savaşın masum olan çocukları

barış diledikçe hep özümüzde
bombalar patlatıldı yuregimizde
Nasilda savruldu Dört bir yana
Darmaduman oldu et parçaları

heryerimizi kan gölu sararken
analar ağladı hic durmadi gözyaşları
şu gökkupbe de ki yuce tanrının bile
buyruna uymadı hic adem ogulları


kırdı geçirdi alemi yine
şeytanın aklına bile gelmedi acı sonları
hiç kendi nefs-ine hakim olmadı
insan denen varlık iblisin oldu hep oyuncağı

Hep kaybettikçe
dünya yolculuğunda pusulayi
doğruluk eksenindeki şaşırdım
Bulamadım hiç rotamı

şu ibadet denilen şey değilmiydi tanrım ,
senle benim aramda sır düğümü kozalaği



şiir yazar ceyhan ceylan yılmaz