İçerden üzerimize kilitli bir acıyı
Ayıkladık hayat sahnemizden.
Sonra da mutlulukların
Bize kapı duvar olduğunda öğrendik
Sevdanın konuşulmayan alfabesini.
Ve ellerimiz ellerimizde yanarken
Bir şiiri daha uyandırdık yüzyıllık uykusundan.

Kayıp bir alfabe.
İmla hatası bol bir lügat.
Soğuk bir demir parçasından
Alıntılanmış dudaklarımda
Senli bir hayatın en taze cümlesi yanıyor tel tel.
Söndürdükçe mum alevini,
Daha da kor hal alıyor içimin sen yanı.
Karıncalanıyor parmak uçlarım.
Yazmaya devam ettikçe seni
Büyüyorum bir alfabenin altında.
Köklerimde bir özne belirliyor.
Hayatın en sevdalı yanında yaşanmak için.


Mundar edilmiş bir aşkın ardından
Beraber dinlediğimiz şarkıyı açtım,
Gözlerimi yollara vurdum,
Yüreğimi kapının ziline.
Şarkı bitti,
Ömür geçti,
Ve sen hala gelmedin...