2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
636
Okunma
Vedası sonbahar yaprakları gibiydi
Ansızın esen rüzgarlarla yere düşen
Yapraklar kadar deydi yüreğe
O bilmese bile
Nasıl düştüğünü
Yinede insan merak ediyor.
Bu düşüş bendeki yalnızlığı doğuruyor.
Her yerde bile beni yalnız bırakmıyor .
Kolları var görünmüyor
Sözleri var işitilmiyor.
Ben ondan nefret ettikçe
O daha ,daha çok sarılıyor
Sanki o beni değil
Ben onu bırakamıyorum
yada alıştım varlığına
Tek kişiyim ben , birde ben
O var olmak istiyor . Öbürü susmak
İşte susmak , işte konuşmak
İşte en zoru konuşurken susmak
Ne konuşulacak bir kelime
Nede çivi çakılacak bir yer kaldı .
Bir sevgi var , bir de seven
İşte seven kalpten sever
işte sevilmemek kalpte biter .
Celal AYDIN
5.0
100% (2)
Cevap Yaz