İşte bu üçyüz.
Son sitem, son kelime.
Ve içime doğduğun son gece.
Utanıyorum ilk defa.
Tesadüf demeye de dilim varmıyor.
Rahatımı bozdu gitti bi rahatsız.
Gel demeye de , gücüm yetmiyor.
İşte bu üçyüz.
Son şarkı ve son saz.
İşte o son sazın son telindeyiz.
Aynı teldeyiz şu an.
Ve biri bir geçiyor yine saat.
Aynı isyan aynı sabah.
Yazamadık yazgımızı.
İşte bu üçyüz.
İlkinden çok uzak.
Son hikaye son kahraman.
Son sigara , son özlem gibi.
Hayatın yaramaz çocuğu silmiş çizgimizi.
Körebe oynarken kör olmuşuz.
Saklanırken ebe.
Bozulmuş ilk oyuncağımız.
Ve çok küçükken kirlettik yüzümüzü.
İşte bu son sessizlik.
Hasretin en son hali.
Ve sevginin en acımasızı.
Ama sen , en tatlı hata.
İşte bu üçyüz !
Niceleri varken sonuncusu.
Babanın gözlerinde büyüyüp.
Annenin kucağında ölmek gibi.
Öldü bir yürek,yıkıldı bi heykel.
Artık tüm yollar uçurumlara çıkıyor.
Kanatlarımızsa yok ezelden beri.
Sorumuz hep yarım.
Sonumuz hep bayır.
Ayıp olsun çileye.
İhanet geçmesin artık sokağımdan.
Susuz kaldı çiçeklerim, ölemem ben.
İşte bu ilk satır.
İşte bu son nokta.
Güne güneş doğuyor.
İçime karlar yağıyor.
Bense susuyorum !
Sen ağlıyorsun.
Ve bir daha susma istersen.
Ya da çiçekler ek gönlüne.
Solmasın bir daha !
Yaşamak ince bir çizgiyken.
Biz ressam olmak istedik.
Hayat tek kelime iken.
Biz uzun bir hikaye bekledik.
Aldanmışlıklar üzdü bizi aldatanlardan çok.
Sevda artık iki kişiyle oynanmıyor.
Tadı kaçtı aldığımız havanın.
Ve yıllar günlere sığıyor yavaş yavaş.
Her günse geceye teslim oluyor.
Gece zifiri , gece uzak yakınlar.
Yamacıma gel.
Gözlerim buğulanıyor nedense.
Göremiyorum sevdayı.
Hüzünse küçük bir çocuk.
İşte bu üçyüz !
Ve ben gittiğin yolların sonuna gömdüm yüreğimi.
Hatıramın adı bir bakış.
Özlemim de öyle.
Artık sessizliğe gömüldü gemilerim.
Ve seni korkarak düşleyeceğim aklıma gelmezdi hiç.
Korkuyorum.
Sessizliğim yersiz.
Ve kelimelerim eksik.
Adım aklımda değil ve kimsesizim.
Hatırıma saplanmış bir bıçak, kanıyorum.
Çeksem öleceğim ,
Kalsa bir daha düşleyemeyeceğim seni.
İşte bu üçyüz !