1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
662
Okunma
Kırık bir diş kadar eksik
Ve sebep olan taş kadar kusurluyum bugün..
Günlerse nisan yağmurları kadar umut kırıcı..
Haliyle,
Bir üst akıl savunması
Yapamıyorum kendime..
Sözcüklerin soyulmuş yüzlerinden,
Kendini savunamayan ve zamana bırakılan
Bir
Hüsran
Akıyor.
Soğuk ve karanlık
Apartman boşlukları oluyor,
İçim..
Görüyorum;
Tüm gülüşleri
Tek bir yaş silebilirmiş,
Bir kağıttan.
Ve bir bulutmuş,
Gölge olmaya
Azimkar..
Ama
Nasıl sağaltayım ki bilincimi?
Devşiremem derdimi,
Olduğu gibi kalsın.
Zaman utansın
Mühür utansın
Gurur utansın..
5.0
100% (5)
Cevap Yaz