Bana bu kadar çok yazma diyorlar.
Nasıl yazmam, söylenecek söz varken!
Bak insanlar birbirini yiyorlar,
Nasıl yazmam, zulmü gören göz varken!

Nasıl yazmam her gün yalan diyeni,
Nasıl yazmam ipek giysi giyeni,
Nasıl yazmam kul hakkını yiyeni,
İnsanlarda utanmayan yüz varken!

Tüm kâinat ekseninde dönüyor.
Bütün dünya hiç uğruna yanıyor.
Barış için tüm umutlar sönüyor,
Nasıl yazmam, çözülmeyen giz varken!

Kültürüm var deste deste derdiğim,
Dünden alıp yarınlara verdiğim.
Nağmesinde dertlerimi gördüğüm,
Nasıl yazmam türkü varken, saz varken!

Yağmur alır gelir rüzgâr ıraktan,
Güneş ışık ışık yansır yapraktan.
Her bir tohum can buluyor topraktan.
Nasıl yazmam bahar varken, yaz varken!

Gönül düşer bir güzelin peşine;
Aşk ağrısı vurur kalbin dişine.
Hasretlik çekerken kalem kaşına,
Nasıl yazmam, yarda böyle naz varken!

Coşari’yim, gönlüm haykırır durur.
Gurbette olanlar aklıma vurur.
Eğer yazmaz isem kalemim kurur.
Nasıl yazmam, yüreğimde köz varken!

İbrahim COŞAR