1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
746
Okunma
yağmurlar yağıyor,
seller basıyor günlerimi,
kulağımda hep bana benzeyen şarkılar,
ama hep sanki karanlıktalar.
yapraklar dökülüyor,
ardım sıra,
ve ardı sıra hayal kaleleri,
fethediliyor,
hayat ordusu tarafından.
kelimeler tükeniyor,
lisanlarda.
bulamıyorum yalansız bir dil,
birkaç milyarcık dünyada.
başlangıçlar sona varıyor,
her insan;
kendi çukurunda kuruyor.
sen ey gökleri bile delen gökdelen!
duâmdan da mı büyüksün?
kiremitten sobam yanıyor,
üşüdükçe üşüyor dünya.
çelmeler takılırsa aklıma,
ben bir delinin aklına kaçarım,
saklanırım arkasına,
nasıl olsa,
akıllı işi değil bu dünya.
gölge ile yalnızlık yan yana yaşıyor,
çığlık çığlığa tüm bedenler,
çıkışları tutulmuş tüm hayatların,
aslolan sahici bir ölüm artık bana.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz