Bir evimiz olmadı “nohut oda bakla sofa”
Lakin biz çayı sevdik çay bizi
Aynı soğukta üşüdü ellerimiz
Hüzün mü
O zaten hep aşinamız
Bağrımıza basarız sükut içinde
Elimizde ince belli
İnce hayaller kurarız

Ah Ankara
Ne kalender yanların var
Afili bürokrasin olmasa
Her sabah
Simitle çayın ünsiyeti yeter de artardı
Taife-i garibana
Başka şey istemezdik
Aşka dair
Şimdi
Gazoz ağacının meyveye durmasını bekler
Dallarımız
Ne keman ne ut sesi avutur artık
Yangın yeri sinemizi

Sahurdan evvel
Beşevler’den Kızıl’aya
Kızılay’dan Ulus, Dışkapı Keçiören’e
Yürüdüğümüz zamanlar
Güzeldi be Ankara
Biz o zamanlar galiba çıkarsız sevmeyi bilirdik
Metro ve Ankaray olmasa da
Tabanvay diye bir taşıt vardı
Kart derdi olmayan

Kızılay Ulus’a göre daha aristokrattı
Ya heykelin önüydü buluşma noktamız
Ya Gima’nın
Set kafeteryadan Kızılay Meydanına bakmak
Kadar sadeydi aşklarımız

Delikanlı yanlarımız efendidendi harbi
Büyüklerimizi sayar
Küçüklerimizi severdik
Otobüste yaşlılara
Ve bayanlara yer vermek âdettendi
Şimdi bazılarını kızdırsa da söyleyeceklerim
Ankara eskiden daha nahif daha güzeldi
Ankara,30.04.2016 İbrahim Kilik