Hep seni aradı
Hep sana koştu insanlar,
Yaratıldığı günden beri Adem’in (a.s.)


Kah çöle düştü
Kah dağ deldi, dağlar aştı
Şehir şehir dolaştı; dilden dile, gönülden gönüle adın

Avuç avuç yükseldin dualarla semaya
Gözyaşları yıkarken yanakları
Narınla yaktın ocağını nice gönlün
Dumansız, alevsiz...

Kimi mecnun dedi
Kimi meczup
Kimi AŞIK!

Ey adına methiyeler dizilen
Uğruna can verilen...
Aşıkların azığı
Gönüllerin güneşi
Umudu, gözyaşı, hasreti...

Dillerde sen, gönüllerde sen
Hep sana dair; şiirler,kasideler, ...şarkılar

Renk renk, desen desen nakşolurken kasnağında sinenin
Hüzünle harmanlanmış bakışlara; gölgenin düşüşünde de sen
Hasret ekilen gönüllerin umut derişinde de

Her gönlü yakışın faklı,
Her dile uyarlanışın faklıydı

Bulan da oldu bulamayan da bulduğunu zanneden de
Bazen bir çift gözde tecelli ettin bazen bir çift sözde

Ey hep aranıp hasretle yolu gözlenen
Irmak ırmak akıp pınarlardan,
Boy verdin filizlenip kurumuş toprağından sinelerin


Her şey aslına münhasırsa güzeldir
Tohum toprakta, çiçek dalda,
Sen sahibinde güzelsin
İşte o, yüzden!
O, yüzden;
Gök, sana muhacir
Yer, sana muhacir
Ben, Muhacir

Ey varlığınla sevgiliye yol olan
Zerk ol damarlarıma
Hücre hücre dolaş
Yak beni ey AŞK



//Beni derde salan derdi verendir
Gönül özleyince göz yaşarır nedendir?//