0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
949
Okunma
Durur evimin bir köşesinde.
Yapayalnız öylece durur.
Durduğu yerin en tepesinde.
Yalnızlıkla birlikte kurur.
Bir sabah görürüm onu.
Bir de akşam yatarken.
Gelir muhabbetimizin sonu.
Tam güneş batarken.
En çokta geceleri yalnızdır.
Biz derin uykuya dalınca.
Hiç umursamadığımız yakınımızdır.
Evde tek başımıza kalınca.
Bu nankörlüğe onlarda şaşmış.
Onlarda acıyla hep yan yanalar.
Bunca derdi bizimle aşmış.
Üvey kardeşimizdir aynalar…
