Gör işte yaprak düşer vakti ile dalından
Tutma beni: gitmeye hüküm verdi yüreğim.
Zaten hiç anlamadın bu sevdanın halından
Tutma beni: gitmeye hüküm verdi yüreğim...

Ne tutacak elin var ne dur diyecek dilin
Gözyaşımı silmeye cesaretsiz mendilin.
Evvel yurdum diyordun şimdi gurbette ilin
Tutma beni: gitmeye hüküm verdi yüreğim...

Madem ki hüsran giymiş bu sevdanın encamı
Silmeli hafızama kazıdığım endamı.
Manasız gözlerine bakmanın yok anlamı
Tutma beni: gitmeye hüküm verdi yüreğim...

Pıhtılaşmış damarda aşkla akan kanında
Kirlenmiş hatıralar fikrinin her anında.
Benim de kırıklarım hep ağrıyor yanında
Tutma beni: gitmeye hüküm verdi yüreğim...

Senden fazla yansam da mazinin izlerine
Susturdum hep ağlayan sabrımı sözlerine.
Ve nihayet rest çektim değişen gözlerine
Tutma beni: gitmeye hüküm verdi yüreğim...

ÜNSÜZ...