Mahşere demeç versem
Mehdi gibi evlere girsem
Ki artık mümkündür
Görüştüğümüzü söylesem
Aleni
Yorumdan, yanılgıdan ırak
Vuslata erdim, bilincimle
Çölün suyu emdiğince
Can gözüyle,
ten gözüyle desem
Sırrımızı faş etsem
Ne çıkar ay yüzlüm, ne çıkar
Kim inanır
Kim inanır

Ey tanımlanmaktan, yorumdan ârî
Sözcüklere sığmayan
Aklın, varlığın yegâne kaynağı
İnanan kalplerdeki kutlu sır
Sevgiye müptelâ şiir
Sidretil müntehada buluştuk desem
Habibin gibi kavuştuk desem
Cümle kurumuşu yaş etsem
Ne çıkar güneş gözlüm, ne çıkar
Kim inanır
Kim inanır

Sâfi nûr
Aşkın delice oku
Ehline dokunur ancak
Yanmamış ateşten ne anlayacak

Bilenler bilir zâtî
Bilmeyen bilmediğini yok sanır
Bu yüzden huu der, ezelden beri
Huu, huu
Münkire ilenir toprak
Küs durur ebedi su

Varlığın can kadehi sabır olmasa
Bunca zulme inkara dost canlar nasıl dayanır
Sürekli sus/ sus demesen
“hikmetimin gereği her oluş
meleğe, cin’e, ins’e ilâhım
mutlak hâkim benim” demesen
mahvederdi cümle cehli
izninle tek ahım

daim eyle
e ya Halık’ı ya Seyyidî
şükrümüzü
ezeli aşkımızı fikreyledin şükür
ebedi adımızı zikreyledin şükür

Haziran Ilgın 1995

Hacı Ali bayram