Bakma ey sevgili; ölümü andırıyorsun

Yaşamın soluğunda mezarlar parçalandı

Uzakta kalıp öyle, günümü kutluyorsun

Ömrümün isyanı bu, hepsi de dünde kaldı



Hitap sanırım bana, sesleniyor ak gece

Sabahtan daha parlak yolumda olan ışık

Ufukta bir kadın ki, başlıca bir bilmece

Sana ait gölgesi, gizemiyle savaştık



Şekillendi ümitler, hevesler, tüm besteler

Yurduma aniden gel, meydan oku şartlara

Ecel-mezar gerçeği; gelirken ahesteler

Atlayıp aniden gel, kağıttan şu atlara



Hakikati saklıyor sabrım korkup da benden

Bilmemezlikten gelmek; rollerin en korkuncu

Huzuruma saplıyor hançeri garip beden

Kalkmak artık imkansız, sanırım bu sonuncu



Virane taşlık artık, yıkıldı yıkılacak

Kale değil o taşlık, yok oldu ihtişamı

Çok fazla zorluk aştık, yaşlandı yaşlanacak

İnfazın fermanını, sevgili hazırladı