Binlerce yıl seyyahım,ruhumun peşinde
Milyonlar evvel ki ruh ki;bu meçhul
Fezalar kadar geniş,uçsuz bucaksız
Uzay içinde bir cennet diyarı
Tarifsiz renkler alemi
Çeşidi saymakla bitmeyen tabiat
Irmaklar,nehirler,abıhayat
Zamansız ölümsüz yaşarken
Ki;bu cennette bir gün
Çamura büründü o ruh
İnsan bu meçhul ki o gün doğdu
Zaman oldu,ölüm oldu
Okyanuslar kadar geniş ruh
Üç kiloluk bir çamura sığdı
O çamur,o insan
O doymayan ihtiras
İşte meyva bahçeleri
İşte elma ağacı
İhtirasla uzanan o eller
İşte o günden beri sürgünüz
Dünya denilen bu zerrede
İnsan ki, bu meçhul
Adem ile havvadan beri sürgünde
Ruh bir avuç çamura bürünmüş
Sonsuzda,sonsuz kadar
Sürgünde bir kıta dünya
İhtiras çamuruyla ruhlar
Köle olmuş , kaçak olmuş ,kral olmuş
Kendini bulamayacak kadar..

Bahar Tülay Kıran 2006