Üfle, doldur be neyzen, Hayyam’ın lâl câmını,
Rubâilerle anlat varlığın encâmını.
Ney’in hüzünlü sesi, terennüm ededursun
Dertleri mülk edinmiş ömür serencâmını...

Ney’in inleyen sesi, nice efkâra değer.
Ney, nefesten ruh bulup hüzünlenirmiş meğer;
Nefes, ömür boyunca tadamamışsa eğer
Ümitle tecellinin, mutlu insicâmını...

Gerçek sandığın her şey, aslında anlık rüyâ.
Şems’inin etrafında semâ ederken dünyâ.,
Ney sesinde, hayatın sonunu gördüm güyâ;
Kayan bir yıldız gibi, ruhumun fercâmını...

Ünal Beşkese

:::::::::::::::::::::::::::::::::::.........
lâl......................:(burada) şarap rengi
câm...................:kadeh
encam................:bir işin sonu
terennüm............:alçak sesle bir nağmeyi mırıldamak
serencam............bir yaşanmışlık, bir olayın sonu
tecelli.................:gerçekleşme
insicam..............:uygunluk, tutarlılık
şems.................:güneş, (aynı zamanda) Mevlâna’nın Şems’i
fercâm...............:kötü âkıbet

Ünal Beşkese