Salını salını büyür kavaklar
Yollar boyu uzanır koca yeşil yapraklar
Bazen şarkılar söyler sarı hazanlar
Rüzgârla dans eder gece kavaklar.


Bazen sessizdir düşünür, kımıldamazlar
Dünyayı tepeden seyreder onlar
Sevinçten çiçek açar yemyeşil dallar
Mutluluktan etrafa beyaz pamuk saçarlar.


Soyunur, dökülür garip kavaklar
Yapraksız huzur bulur kışın da onlar
Baharda dayanamaz yeniden coşarlar
Uzun, uzun salınır güzel yapraklar.


Şarkılarda söz olur uzun kavaklar
Âşıklar, bedenine isimlerini yazarlar
Geceleri yalnızlıktan ıslık çalarlar
Kesilince yollara düşüp kalır ah! kavaklar.


Etrafında oyun oynar kollarıyla sarar çocuklar
Kışın karda beyaz gelin olur yapraklar
Gelinlik giymiş kız gibi salınırlar, salınırlar
Uzun kavaklar. Uzun kavaklar.


Ata’sına seslenir küçük çocuklar

Uzun, uzun kavaklar
Dökülüyor yapraklar
Ben Atama doymadım
Doysun kara topraklar.

Der, Ah!.. Eder ağlar çocuklar.