Bana muhtaç olan sensin dediler
Hak katında sende kuldun Divane!
Sana dua eder kırklar yediler
Aradığın aşkı buldun Divane!

Derman bulmak için yollara çıktın
Sevda Ateşini kalbinde yaktın
Gittin uzaklara yalnız bıraktın,
Gül gibiydin şimdi soldun Divane!

Gezdiğin yerlerde kimleri gördün
Karşı gelenlerin defterin dürdün
Atını son sürat dağlara sürdün,
Gittiğin dağlarda kaldın Divane!

Kul sıkışmayınca Hızır gelmezmiş
Yetim kalmayanlar kıymet bilmezmiş
Borçlu olanların yüzü gülmezmiş,
Sen kimden beddua aldın Divane!

Evladın var ise ocağın tüter
Gönül Bahçesinde bülbüller öter
Bu ayrılık artık sana da yeter,
Yine derinlere daldın Divane!

Kul hakkını yersen hesap verirsin
Kar olsan güneşle birlik erirsin
Dervişin izinde benlik görürsün,
Mevlana’ca ney’i çaldın Divane!

DOĞANAY’ım Tanrı günah yazmasın
Kör talih arayı sakın bozmasın
Derdi olanlara kimse kızmasın,
Sen de saçlarını yoldun Divane!

Kemal DOĞANAY