2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
768
Okunma
Bir sevda masalıydı asırlarca süre gelen
Ne şiirler yazıldı ne nameler dizildi
Kan kırmızı güneşler doğmuş mehtabı delen
Kızılca kıyamet koptu ufka yön çilzildi
Duygular mahremini yitirip soysuz kalmış
Gökte bulut umudu bitirmiş aysız kalmış
Hayâle işlenen düşlere nakışsız kalmış
Vakitsiz harmana gem vuran düş ezildi
Arnavut kaldırımında yönsüz yürür iken
Savrulup esen rüzgârına saplanır diken
Tohumu mevsimsiz meyvayı hasada eken
Gönül bağına düşerken zemheri süzüldü
Kar tanesi süzülürken kuşlar eşlik eder
Saf saf dizilirken semada muratlar heder
Toprağa düşerken manasız dertleri biçer
Bıçak vurulan yarası neştersiz yüzüldü
Tan ağarırken ayı fütursuz terk ediyor
Güneşi görürken ay yıldızla raks ediyor
Gecesi gündüzün koynunda meşk ediyor
Güneş aşkının sevdası mehtapta sezildi
5.0
100% (1)
Cevap Yaz
