Bu ara içerimden sızar ayaz dışarı
Bir yanımda fırtına, etrafsa duman duman
Gönül dağı topluyor doruklarına karı
Sinede büyük yankı gözde büyüyor zaman


İliklerine kadar hüznün minesi nemli
Hali yoklayan aziz, bütün duygular demli
Varlığa mevzilenen canan yine kıdemli
Yürekte birikenle nihana akar çavlan


Ruha eziyet eden bu yol nerden geçiyor
Yıldızlı gecelere arzusunu saçıyor
Bahr-i umman paklayıp katreye pay biçiyor
Birikmiş sükûtumu dinleyendir asuman


Kalpte uyuyan mahkum vurulmuyor zincire
Beni bilen dudakta söz geçmiyor hakire
Çilenin tezgahında usta vermezken fire
Nerde beklemek meşru nasıl çekerim ziyan


Yer ettikçe damlalar sol tarafıma vurur
Derinimde kabarış, başkaldırırken gurur
Tebessüm hanesinde çılgın mısralı sürur
Ömrümün mahallinde açtırıyor erguvan.


Nezahat YILDIZ KAYA