3
Yorum
5
Beğeni
4,8
Puan
1073
Okunma

sökülüyor kollarımdan aşağıya bedenim.
her bir parçam varlığını yüklenip
ayırıyor olsa da beni kendimden,
savaşıyorum.
cephe arkasında,
klik yorgunluklar çökeliyor hafızama..
kaldırır mıyım aldırmadan,
vur pençe misliyle..
ha düştüm ha düşüyorum..
umudum o ya,
tek çizgide hemfikir kılacağım adımlarımı;
kuyulara
kuyulara
ve oradan
sulara
sesleniyorum:
ay karanlık, değil¡
5.0
75% (3)
4.0
25% (1)