Selâmlar makama, boya, postaymış;
Hasta yatağına düşüp anladım.
Yaptığım hizmetler adi dostaymış,
Sırtta derilerden pişip anladım.

Gerçekten tam aptal buldum halimi,
Geriden bakınca bildim âlimi,
Artık dinleyemem arsız zalimi,
Geçmişimi tek tek deşip anladım.

Dostumdur sandığım hiç aramazsa,
Camiden çıkmayan çok yaramazsa,
Gönül dostu denen tek uğramazsa,
Sabrımın kabından taşıp anladım.

Çifte atar oldu besleme tayım,
Hain papazıymış suratsız dayım,
Suyu bozulunca demsizdir çayım,
Ne içeceğimi şaşıp anladım.

Dünya yavru tavşan, insanlar tazı;
Tutmaya koşuyor seyreden azı,
Keyfince taşıyor söylüyor yazı,
Yarım asır ömrü aşıp anladım.

Emekli dediler selâm kestiler,
Davetsiz sofrada âlem, estiler;
Dursunî ölmeden gırtlak bastılar,
Öfkemle dağ kadar şişip anladım.

Dursun Yeşil - 2008